zaterdag 31 december 2016

Oudjaarsblog

Toch?


He gadver, word ik toch weer bevangen door zo'n haast melancholisch oudjaarsdag gevoel, maar melancholisch is meer triest en depressief, en zo bedoel ik het ook weer niet helemaal. Laten we het dan maar op sentimenteel houden. Weer een jaar voorbij, door het geknal buiten is er geen ontkennen meer aan.

Was 2016 een beetje leuk dan, Sandy? Ja, eigenlijk wel!
Al waren er zeker mindere dingen, en daar "springt" eigenlijk vooral het overlijden van Evelyne uit. Wat dat betreft is 2016 gewoon een triest jaar. Want wat lijkt het leven dan ineens zinloos. Het heeft een enorme stempel op mij gedrukt. Het heeft mij minder onbezorgd gemaakt. Maar mij ook des te meer weer doen beseffen, dat je elke dag moet genieten, van elk mooi moment, hoe klein ook, dat deed ik al, maar nu nog meer. Want voor je't weet, kan het niet meer.

Het hele longbloeding en embolisatie gedoe was ook niet echt leuk te noemen. Achteraf ben ik enorm blij dat ik voor die embolisatie gegaan ben, momenteel heb ik niet echt die angst voor longbloedingen meer, en heb ik echt het gevoel dat het allemaal lekker vast zit ofzo, daarbinnen, op een goede manier dus.

Verder kan ik toch wel zeggen dat 2016 heel fijn was! Nog steeds ben ik superblij met mijn super lieve vriendje, sorry dat dit echt om te kotsen is, maar ik blijf me soms verbazen dat een relatie zo leuk en easy kan zijn, zonder struggles of whatever. Yep, wij hebben het leuk samen. En met Chara erbij kan het helemaal niet meer stuk, alle drie zijn we even maf.
Jammer alleen dat er blijkbaar mensen zijn die het knap vinden dat Remco bij mij is, en blijft, CF technisch gezien. Ik kan deze opmerking (die Remco een paar weken terug kreeg) niet zo goed loslaten. Maar het zegt natuurlijk meer over die persoon dan over mij. Nogal kortzichtig als je't mij vraagt.

Verrek. Vergeet bijna de Orkambi te noemen. Dat is ook wel een hoogtepuntje natuurlijk! Al lijkt dat nu alweer heel normaal. Vooral omdat het nog geen grootse effecten gebracht heeft misschien. Maar ik heb nog steeds goede hoop. Eetlust is immers veel beter, suikers over het algemeen lager, en leverwaarden zijn ook beter. De longen gaan natuurlijk niet ineens vooruit, maar laten we dan vooral stabiel blijven. Zodat ik gewoon lekker verder kan met #deleven. Wandelen met Chara, stadse dingen doen, lekker eten en drinken met familie, vriendjes en vriendinnetjes, en wellicht weer eens een leuk stedentripje in 2017!

Nou, nu maar hopen dat ik wakker blijf tot minstens drie uur vannacht ofzo. Dat wordt nog een hele opgave, maar ik heb zo'n zin in een feestje, dus ik ga mezelf naar de stad SLEPEN vannacht als het moet. Alvast een heel gelukkig 2017 voor iedereen die mijn blogje leest, ik vind jullie leuk!

XX

2 opmerkingen: