vrijdag 7 oktober 2016

Eef.



Eef en ik!


Vijf jaar geleden leerde ik Eef kennen via CF-cafe. Een online CF ontmoetingsplek, zeg maar. Berichtjes werden lange mailtjes, en uiteindelijk zagen we elkaar for real op CF Beachdance 2012. Wat een lol hadden we daar, en o wat zopen we een boel van een of andere roze wodka, samen met lieve Rem. Sindsdien appten we haast dagelijks en belden we regelmatig. En met bellen waren we vaak zo twee uur bezig.
Er volgde hier en daar leuke dates, wat we goed moesten inplannen omdat we beiden toch niet al te veel energie hadden, en we nogal een eind bij elkaar vandaan woonden.

Zomaar wat toffe herinneringen:

De mini eenpersoons hotelkamer in een hotel in Haarlem, Wegens kruisbesmetting deden we soms verstandig als Eef hier kwam, en dus nam ze wel eens een hotel. Eenpersoonsbed, krappe kamer, doos tissues op het nachtkastje. We kwamen niet meer bij.

Veel te veel eten bestellen omdat onze ogen altijd groter waren dan onze maag. Maar genieten deden we.

Onze stranduitjes. Eef kwam hierheen tuffen met de auto en vervolgens reden we een uur zwetend en soms vloekend rond in Bloemendaal aan Zee om een parkeerplek te bemachtigen, als dit gelukt was zaten we uren te loungen bij Woodstock en Beachclub Fuel. Met eten. En drinken. We kletsten er op los, ook als we die dag ervoor nog lange appjes gestuurd hadden. Sowieso zat Eef nooit verlegen om gespreksstof!

Ik logeerde eens bij Eef in Liempde, het voelde alsof ik een weekend in Center Parcs zat, totale heerlijke ontspanning. Het ontbrak me aan niks.

Volgens mij was het bij diezelfde logeerpartij dat Eef me oppikte in Den Bosch en ze keihard Jan Smit door de speakers liet knallen. Onze muzieksmaak was niet helemaal hetzelfde ;-)

Een shopping spree in Utrecht. Bij Steps aldaar werd je geholpen door een hele fijne, geïnteresseerde verkoper, en kocht je een berg kleding met een regenboog aan kleuren.


Helaas werden de uitjes en telefoongesprekken minder, We apten minder, maar de appjes zelf waren soms halve boekwerken. Eigenlijk ging afspreken niet meer. Maar hey, komt goed schatje!! Riep je dan. En ik was ook overtuigd van een tijdelijke dip. Maar die tijdelijke dip werd een plaats op de wachtlijst voor nieuwe longen. Maar dan, met die nieuwe longen, die je kreeg, zou alles goed komen. Wat was je blij dat je niet meer zo belachelijk veel hoestte! De pijn nam je voor lief. Dat zou wel minder worden. Maar dat werd het niet. Opnieuw was er alleen maar achteruitgang. Ik ben boos, verdrietig, gefrustreerd, vol onbegrip, waarom jij zoveel pech moest hebben. Artsen konden niks meer doen, en je kon niet meer harder vechten dan je al die tijd al gedaan had. Het gevecht is voorbij, nu heb je rust, lieve, vrolijke, positieve, mooie, Eef. Ik koester onze herinneringen.

X









15 opmerkingen:

  1. Het is bizar dat Eef zoveel tegenslag heeft moeten verwerken

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het is bizar dat Eef zoveel tegenslag heeft moeten verwerken

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zo enorm verdrietig en oneerlijk...
    Dikke dikke kus, Cyster. Heel veel sterkte voor jou.

    xxxxxxxxx

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heel veel sterkte en onthoud de mooie herinneringen

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Heel veel sterkte en onthoud de mooie herinneringen

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Lieve schat
    Mooi geschreven. Wat een gemis. Konden we de tijd maar even terugdraaien en naar een ander zh een tweede kans proberen.
    Love u xxx

    BeantwoordenVerwijderen