donderdag 15 september 2016

Ben jij al donor?




Whoaaa zeg. Facebook barst uit elkaar van artikelen, posts en discussies over het nieuwe donorsysteem wat door de Tweede Kamer heen is. Uitleg lijkt mij niet nodig, anders heb je echt onder een steen gezeten. Noem het symbolisch, noem het een stap vooruit (vind ik althans), het schudt in ieder geval heel veel mensen wakker. Voornamelijk mensen die geen donor willen zijn en die het eigenlijk allemaal wel best vonden als ze er ook niet over na hoefden te denken. Deze mensen schreeuwen nu het hardst, met heel veel uitroeptekens het liefst. Dingen als: "De mijne krijgen ze niet, en ik hoef ook geen van een ander!" Ja prima, dan geef je gewoon even aan dat je het niet wilt, zo gepiept. In feite verandert er weinig, want je bent tot niets verplicht, je wordt niet "leeggeroofd" als jij dat niet wilt. Alleen nu wordt iedereen gedwongen er over na te denken, en natuurlijk is het jammer dat het op deze manier moet, maar het werkt wel. Er zijn namelijk ook veel mensen die simpelweg er niet aan toe kwamen daadwerkelijk in te vullen donor te willen zijn, maar het dus wel wilden. Iets met ver van mijn bed, wat best begrijpelijk is.

Als je, zoals ik, al eerder geconfronteerd wordt met het feit dat de kans groot is, dat je zelf ooit een donororgaan nodig gaat hebben, ga je er dus al veel eerder over nadenken, ook zie je om je heen, je lotgenoten, onnodig sterven omdat ze te lang moesten wachten op nieuwe longen. Maar ook de andere kant, namelijk succesvolle transplantaties, na jaren doodziek te zijn, vaak afhankelijk van extra zuurstof, kunnen zij nu weer de wereld aan. Vaak zijn dit ook nog eens hele jonge mensen. Het is het mooiste cadeau wat je kunt krijgen als je op het randje van de dood balanceert, een kans op een normaal leven! En dat allemaal omdat iemand donor was. Een held dus.

Dan vraag ik me oprecht af, als je nu zo hard NEE roept, en dat je zelf ook geen donororgaan wilt, of je je dan wel probeert voor te stellen hoe dat is? Of, misschien nog wel moeilijker, wat als je een kind hebt, wat een orgaan nodig heeft omdat hij/zij anders sterft, roep je dan nog steeds dat je geen donor wilt zijn en dat je kind ook geen orgaan zal krijgen? Doei kind, ga maar lekker dood. Nou, dat kan ik mij dus echt niet voorstellen. Maargoed. Dat merken ze dan vanzelf wel.

Zoals ik al zei, er verandert niet zo heel veel, want nog steeds bepaal je zelf of je wel of niet donor wilt zijn. Er is ook de optie om aan te vinken dat je het aan je nabestaanden over laat, wat ik persoonlijk een vreemde optie vind. Want stel jij komt te overlijden, dan zijn je nabestaanden verscheurd van verdriet, hoe kunnen die nu op zo'n moment een juiste beslissing maken over wat er met jouw organen gebeurd? De kans is groot dat ze dan NEE zeggen. Puur uit verdriet. Dus, PRAAT er met elkaar over, zodat daar geen onduidelijkheid over is. Dan weet je dat een nabestaande de juiste beslissing zal nemen, ook als je bijvoorbeeld niks aangeeft, en er dus "geen bezwaar" achter je naam komt te staan, want ook dan zullen de artsen nog aan je nabestaanden vragen of je geliefde organen had willen afstaan.

Nou ja, dit moest ik even kwijt. Uitlaatklep. Er borrelden al steeds halfbakken stukjes blog hierover in mijn hoofd vanochtend tijdens mijn wandeling met de hond, afgewisseld met een 80's liedje omdat ik een 80's lijstje onder de douche aan had gezet, jaja, zo werkt dat bij mij! Ohja, was dit liedje overigens:





Geen opmerkingen:

Een reactie posten