Het fenomeen thuiszorg

Sinds een paar jaar krijg ik wel eens thuiszorg-mensjes thuis. Dat klinkt alsof ik dan in bed lig en gewassen moet worden ofzo. Gelukkig is dit niet het geval, alhoewel er ook wel eens een lekkertje tussen zit.

Nee hoor, ze zijn er om mij te ondersteunen met het hele thuis-infuus gebeuren. Al kan ik veel dingen zelf, infuus wisselen, lijn doorspuiten (al dan niet met hulp van lieve Remco, die ineens ook medische handelingen kan verrichten, ik zoek nog een witte jas). Ze vervangen 1 x per week de pleister en biopatch die op de picclijn-ingang zitten zeg maar, en dit moet wel heel steriel en secuur gedaan worden.
In het begin was ik nogal van, oh, thuiszorg komt om 10 uur, 11 uur, wat dan ook, dus ik moet gedouched en wel klaarstaan. Alsof ik al uren wakker ben en nuttig doe. Inmiddels heb ik dit losgelaten, want hee, hallo, ik zit aan een infuus met AB, omdat ik een infectie in mijn gammele longen heb, ik ben dus eigenlijk ZIEK, ik mag er dus ook best een beetje ziekig uitzien.
Hier had ik soms alleen nog lichte spijt van als thuiszorg-mensje een leuke man van in de 30 bleek, ja, ik ben ook maar een mens.

Het zijn stuk voor stuk toppers, gewoon echt hulde en respect voor die mensen. Nemen alle tijd, ook al hebben ze die tijd vaak niet. Ik mag ze ook altijd bellen mocht er een probleem zijn. Gewoon top.

Nou, vannacht geen lucht alarm en de batterijen zijn ook pas 1 keer vervangen. Nieuwe voorraad is gehaald, alles is onder controle!

Zeg nou zelf??